Hoi
Geplaatst: do 19 mar 2015, 14:04
Hoi,
Mijn naam is Chantal, ben 31 en woon in het oosten van het land. Na een tijdje getwijfeld te hebben, heb ik me hier toch geregistreerd. Vooral om informatie in te winnen, maar misschien hebben andere ook wat aan mijn verhaal.
Een jaar of 5 terug (ik was toen 26) heb ik voor het eerst met de dermatoloog te maken gekregen. M’n familie vond namelijk dat ik een bultje naast mijn oog moest laten controleren. Doorgestuurd naar een dermatoloog en na een biopsie bleek het te gaan om een basaalcelcarcinoom.
Ik heb toen de behandelend dermatoloog gevraagd om ook eens een blik te werpen op mijn moedervlekken, omdat ik er best veel heb en ook nieuwe bij krijg. Op mijn rug heb ik een aantal wat grotere moedervlekken, die lijken te veranderen. De dermatoloog heeft er toen een laten verwijderen die erg donker was, maar daar was niks mis mee gelukkig.
Ongeveer twee jaar later had ik jeuk op m’n rug en krabde ik iets kapot. Ik had het vermoeden dat dit een moedervlek betrof en heb toen direct de dermatoloog weer gebeld. Ik kon diezelfde week nog langs komen voor controle. De moedervlek is toen ook gelijk weg gehaald en ik kreeg het advies om niet alleen te komen naar de uitslag een week later. Ik wist dus meteen hoe laat het was en een week later werd mijn vermoeden bevestigd: Een nodulair melanoom met een Breslow dikte van 0,85 mm. Dat, terwijl er een half jaar eerder nog niks gezien was bij de reguliere controle. Gaat best snel dus. Ze gingen er een week later nog een keer ruim omheen snijden, want de snijranden waren nog niet schoon.
Nu ben ik inmiddels al 3 jaar verder en sinds ruim een jaar niet meer onder controle. Die controle vond ik zelf ook niet nodig, omdat ik in principe weet waar ik op moet letten en dat de dikte van het melanoom een goede prognose gaf. Ik heb me eigenlijk ook nooit zorgen gemaakt.
De laatste tijd begin ik me echter toch wel zorgen te maken. Mijn situatie is ook veranderd sindsdien en ik heb het idee dat ik meer te verliezen heb (klinkt misschien raar?). Ik ben erg moe en heb vage klachten. Dat heb ik tot nu toe weg geschoven onder ‘verkoudheidje’ en ‘slechte weerstand door winter’ en ‘drukte’ enzo, maar het blijft aanhouden. Ook de moedervlekken op mijn rug vertrouw ik gewoon niet (is vast niks, maar toch. Ik wil niet te laat zijn als er wel iets is). Ik wil dus eigenlijk gewoon onder controle blijven, ook omdat ik al twee typen huidkanker heb gehad in korte tijd. Ik heb het idee dat het daar niet bij gaat blijven, ook al klinkt dat misschien raar. Deze zorgen deel ik niet met familie, omdat ze ook heel heftig reageerden op het vorige nieuws en ik ze niet met extra zorgen op wil zadelen, die waarschijnlijk helemaal niet nodig zijn.
Nu heb ik de huisarts weer gebeld, maar weet eigenlijk niet wat ik kan vragen. Ik wil sowieso weer een doorverwijzing naar een dermatoloog. Ook wil ik het pathologisch rapport inlezen dat toen opgemaakt is. Daarnaast hoop ik antwoorden te vinden op onlangs ontstane vragen, zoals ‘maakt het verschil of de moedervlek gebloed heeft of niet’.
Toch hou ik ook het idee; ‘niet zeuren, niks aan de hand, want je hoort vast niet bij die 2% waarbij het toch nog mis gaat’. Herkent iemand die tegenstrijdige gevoelens? Hoe gaan jullie hier mee om? Wat kan ik vragen van een huisarts m.b.t. ‘zekerheid’ creëren? Een scan van de klieren in mijn borststreek bijvoorbeeld (heb zeurend gevoel achter mijn borstbeen al enige tijd namelijk)? Ik heb het idee dat ik me aanstel, dus waarschijnlijk durf ik het niet eens aan te kaarten. Het spookt echter wel door mijn hoofd. Hebben jullie hier ervaring mee? Hoe gaan jullie hiermee om?
En hebben jullie in het oosten van het land goede ervaringen met de ziekenhuizen of klinieken? In Enschede bijvoorbeeld?
Jeetje, lang verhaal geworden haha. In ieder geval al bedankt voor het lezen.
Voor iedereen die nu in een moeilijke tijd zit, heel veel sterkte en succes met lopende behandelingen!
Groetjes Chantal
Mijn naam is Chantal, ben 31 en woon in het oosten van het land. Na een tijdje getwijfeld te hebben, heb ik me hier toch geregistreerd. Vooral om informatie in te winnen, maar misschien hebben andere ook wat aan mijn verhaal.
Een jaar of 5 terug (ik was toen 26) heb ik voor het eerst met de dermatoloog te maken gekregen. M’n familie vond namelijk dat ik een bultje naast mijn oog moest laten controleren. Doorgestuurd naar een dermatoloog en na een biopsie bleek het te gaan om een basaalcelcarcinoom.
Ik heb toen de behandelend dermatoloog gevraagd om ook eens een blik te werpen op mijn moedervlekken, omdat ik er best veel heb en ook nieuwe bij krijg. Op mijn rug heb ik een aantal wat grotere moedervlekken, die lijken te veranderen. De dermatoloog heeft er toen een laten verwijderen die erg donker was, maar daar was niks mis mee gelukkig.
Ongeveer twee jaar later had ik jeuk op m’n rug en krabde ik iets kapot. Ik had het vermoeden dat dit een moedervlek betrof en heb toen direct de dermatoloog weer gebeld. Ik kon diezelfde week nog langs komen voor controle. De moedervlek is toen ook gelijk weg gehaald en ik kreeg het advies om niet alleen te komen naar de uitslag een week later. Ik wist dus meteen hoe laat het was en een week later werd mijn vermoeden bevestigd: Een nodulair melanoom met een Breslow dikte van 0,85 mm. Dat, terwijl er een half jaar eerder nog niks gezien was bij de reguliere controle. Gaat best snel dus. Ze gingen er een week later nog een keer ruim omheen snijden, want de snijranden waren nog niet schoon.
Nu ben ik inmiddels al 3 jaar verder en sinds ruim een jaar niet meer onder controle. Die controle vond ik zelf ook niet nodig, omdat ik in principe weet waar ik op moet letten en dat de dikte van het melanoom een goede prognose gaf. Ik heb me eigenlijk ook nooit zorgen gemaakt.
De laatste tijd begin ik me echter toch wel zorgen te maken. Mijn situatie is ook veranderd sindsdien en ik heb het idee dat ik meer te verliezen heb (klinkt misschien raar?). Ik ben erg moe en heb vage klachten. Dat heb ik tot nu toe weg geschoven onder ‘verkoudheidje’ en ‘slechte weerstand door winter’ en ‘drukte’ enzo, maar het blijft aanhouden. Ook de moedervlekken op mijn rug vertrouw ik gewoon niet (is vast niks, maar toch. Ik wil niet te laat zijn als er wel iets is). Ik wil dus eigenlijk gewoon onder controle blijven, ook omdat ik al twee typen huidkanker heb gehad in korte tijd. Ik heb het idee dat het daar niet bij gaat blijven, ook al klinkt dat misschien raar. Deze zorgen deel ik niet met familie, omdat ze ook heel heftig reageerden op het vorige nieuws en ik ze niet met extra zorgen op wil zadelen, die waarschijnlijk helemaal niet nodig zijn.
Nu heb ik de huisarts weer gebeld, maar weet eigenlijk niet wat ik kan vragen. Ik wil sowieso weer een doorverwijzing naar een dermatoloog. Ook wil ik het pathologisch rapport inlezen dat toen opgemaakt is. Daarnaast hoop ik antwoorden te vinden op onlangs ontstane vragen, zoals ‘maakt het verschil of de moedervlek gebloed heeft of niet’.
Toch hou ik ook het idee; ‘niet zeuren, niks aan de hand, want je hoort vast niet bij die 2% waarbij het toch nog mis gaat’. Herkent iemand die tegenstrijdige gevoelens? Hoe gaan jullie hier mee om? Wat kan ik vragen van een huisarts m.b.t. ‘zekerheid’ creëren? Een scan van de klieren in mijn borststreek bijvoorbeeld (heb zeurend gevoel achter mijn borstbeen al enige tijd namelijk)? Ik heb het idee dat ik me aanstel, dus waarschijnlijk durf ik het niet eens aan te kaarten. Het spookt echter wel door mijn hoofd. Hebben jullie hier ervaring mee? Hoe gaan jullie hiermee om?
En hebben jullie in het oosten van het land goede ervaringen met de ziekenhuizen of klinieken? In Enschede bijvoorbeeld?
Jeetje, lang verhaal geworden haha. In ieder geval al bedankt voor het lezen.
Voor iedereen die nu in een moeilijke tijd zit, heel veel sterkte en succes met lopende behandelingen!
Groetjes Chantal