Even Voorstellen....

[Liedje]

Hallo,
Ook ik heb 5 jaar geleden, de mededeling oogmelanoom, gekregen. Schokkend, beangstigend en met een flinke smak wordt je dan met je twee voeten op de grond gezet. Aanvankelijk concentreerde ik me op de behandeling en herstel en daarna kwamen de vragen, die door je hoofd heen spoken...die je wil stellen...maar eigenlijk niet weten wil.
Het is de kunst om op dat moment geleidelijk een knopje om te draaien: als het lukt om niet te rekenen in " levensverkortings"- maar in "levensverlengingsdagen" kan je dubbel genieten van iedere dag die je bijkrijgt.
Ik hou er rekening mee dat ik misschien minder tijd krijg dan de doorsneemens,maar ik heb dan wel iedere dag dubbel geleefd.
De beperkingen waar ik toch geregeld tegen aanloop, kunnen me een woedemoment bezorgen, boos op mezelf....maar stilaan word ik daar zachter in door de liefdevolle reacties hierop uit mijn omgeving.
De 6 maandelijkse controles zijn iedere keer weer een topstressmoment , spanning die dagen nodig heeft om weer uit mijn lichaam weg te ebben. Iedere keer denk ik weer dat ik het de volgende keer wat beter zal aankunnen...maar het lukt blijkbaar niet.
Nu, na 5 jaar...kan ik het relativeren...alles heeft zijn reden...en zelfs mijn oogmelanoom had zijn reden....ook al duurde het jaren vooraleer ik deze vond.
Een tevreden vrouw

[Henk]

Dag Liedje,
Geweldig dat je die mallemolen van angst en onzekerheid van de beginjaren waarin je met dat oogmelanoom werd geconfronteerd hebt kunnen ombuigen naar acceptetie en tevredenheid. Dat kost kracht maar het levert minstens zo veel kracht op. Je geeft weliswaar niet aan welke behandeling je hebt ondergaan en wat je huidige beperkingen zijn, maar met de houding van: mijn levensglas is nog altijd "half vol", kun je de komende tijd waarin je nog onder controle bent, ongetwijfeld stukken beter aan. Je maakt me (en mogelijk anderen) alleen nieuwsgierig naar datgene waar jij deze motivatie uit geput hebt. Voor mijzelf is relativering en ook vooral humor daarbij (al meer dan twintig jaar met oogmelanoom) erg belangrijk geweest.
Alleen al met de naam die je gekozen hebt, geef je aan hoe je in het leven staat. Klasse!
Groetjes

Henk

[Gert1973]

Lieve mensen,

Ik ben Sandra Raangs de vrouw van Gert. Gister heb ik afscheid moeten nemen van mijn lieve man, mijn maatje mijn alles. Zijn lever was zo aangetast dat hij in korte tijd steeds zieker werd. De artsen stonden met de handen in het haar en snappen ook de agressiviteit van deze melanoom niet.

Ik wil jullie ontzettend bedanken voor alle steun die jullie Gert hebben gegeven. Met diep respect heb ik jullie verhalen gelezen. En we hebben daar hoop uitgehaald.Ik wens jullie allen veel sterkte in jullie strijd!!!

Sandra

[Wilbert]

Beste Sandra,

Ik ben hier even heel stil van en weet even niet wat ik hierop moet zeggen.

Gert, was de eerste die een reactie schreef op mijn eerste berichtje hier, nog geen twee weken geleden. Ook was hij diegene die ons allemaal een gelukkig en gezond 2013 heeft gewenst via dit forum.

Ik leefde altijd op afstand via dit forum, zover dat kan mee met de behandelingen, die hij onderging en wat hij hierover schreef en vond het bijzonder knap hoe hij tegenover zijn ziekte stond en hoe hij daarmee omging.

Tja wat moet ik zeggen, nou in ieder geval ontelbaar maal veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies.

Groet, Wilbert

[aaf verver]

Beste Sandra
Niet te bevatten bijna,ik weet niet wat te zeggen,iemand die er zo positief inging en geen kans meer krijgt,onvoorstelbaar.
Ik wens jou en jullie kinderen en verdere familie heel veel sterkte nu en in de toekomst,groet Aaf

[Anna]

Beste Sandra,
Onbegrijpelijk, zó snel en abrupt. Ik wens je veel sterkte.
Anna

[nina]

Dag Sandra
Wat moedig dat je ons zo snel al op de hoogte hebt gebracht van het overlijden van Gert.
Dat jullie toch nog op tijd getrouwd zijn, dat hij dat gelukkig nog heeft mogen meemaken. maar voor jou..........en de kinderen.....ik wens jou en hen sterkte, wijsheid en kracht voor alles wat nu op jullie af komt. Nina

[Sandra]

Lieve Sandra,

Ik ben er helemaal stil van, Gert was altijd zo positief onbegrijpelijk!!
Ik wens je samen met je kinderen heel veel sterkte toe voor nu en
in de toekomst.

Groetjes, Sandra

[Rial]

Sandra,

Ikk ben er ook, net denk ik als zo velen op deze site, helemaal stil. Dat een melanoom grillig en onvoorspelbaar is, weten we maar dat deze sluipmoordenaar zo snel is ............ ongelooflijk. Nog geen week geleden postte hij nog een bericht op deze site en nu is hij er al niet meer.
Wens je met je kinderen heel veel sterkte de komende tijd.

Ria

[Lieke]

Sandra,

Wat een verschrikkelijk nieuws. Het is gewoon niet te bevatten.
Dit heeft toch niemand zien aan komen, zo snel.
En wat was die Gert positief....wat is het leven soms hard en moeilijk.
Fijn dat jullie toch nog getrouwd zijn, helaas heeft Gert er niet meer van kunnen genieten.
Ik wens jou en de kinderen veel kracht en sterkte met dit enorme verlies.

Angelique