Dit is een Engels artikel over ipilimumab dat hier beschouwd wordt als de grondlegger van de immuuntherapie.
Er staat ook een curve/onderzoek dat stelt indien een patiënt met ipi (of immuuntherapie) 3 jaar vrij is van ziekte, dat het dan makkelijk 10 jaar of meer (voor altijd) blijft duren.... Er is nog veel werk aan de winkel maar dit is zonder twijfel hoopvol...
http://www.medscape.com/viewarticle/834 ... =stfb#vp_1
Ipi grondlegger voor de immuuntherapy
Re: Ipi grondlegger voor de immuuntherapy
Hoi Tom,
Bedankt alvast. Kan het artikel niet lezen (alleen voor leden ?) maar de korte samenvatting van jou is al goud waard
Het enige dat we zelf nog moeten doen is dus volhouden en de moed niet verliezen.
Goed nieuws, sterkte en geluk,
Ben
Volgens mij doet deze link het wel http://www.medscape.com/viewarticle/834984
Bedankt alvast. Kan het artikel niet lezen (alleen voor leden ?) maar de korte samenvatting van jou is al goud waard
Het enige dat we zelf nog moeten doen is dus volhouden en de moed niet verliezen.
Goed nieuws, sterkte en geluk,
Ben
Volgens mij doet deze link het wel http://www.medscape.com/viewarticle/834984
Meer info rondom melanoom? Zie b.v. : http://www.melanoomforum.nl/viewtopic.php?f=17&t=563
Re: Ipi grondlegger voor de immuuntherapy
Als ik het artikel goed begrijp (en ook de rest van de algemene publicaties op het gebied van immunotherapie) raakt men er steeds meer van overtuigd dat dit een eerste lijns aanpak zou moeten worden.
Het is heel bemoedigend om te zien dat er op dit moment ook al een aantal keuzes (in aantocht) zijn.
- Ipilimumab als anti CTLA-4 middel.
- Pembrolizumab en Nivolumab als anti PD-1 middel.
- De combitherapie met Ipilimumab en Nivolumab.
- BMS936559 als anti PD-1 middel in onderzoek.
- Medi4736 als anti PD-L1 middel in onderzoek.
- MPDL3280A als anti PD-L1 middel in onderzoek.
Verder is het goed om te zien dat men ook al bezig is met de tweede (of volgende) generatie inhibitors.
Het is heel bemoedigend om te zien dat er op dit moment ook al een aantal keuzes (in aantocht) zijn.
- Ipilimumab als anti CTLA-4 middel.
- Pembrolizumab en Nivolumab als anti PD-1 middel.
- De combitherapie met Ipilimumab en Nivolumab.
- BMS936559 als anti PD-1 middel in onderzoek.
- Medi4736 als anti PD-L1 middel in onderzoek.
- MPDL3280A als anti PD-L1 middel in onderzoek.
Verder is het goed om te zien dat men ook al bezig is met de tweede (of volgende) generatie inhibitors.
Meer info rondom melanoom? Zie b.v. : http://www.melanoomforum.nl/viewtopic.php?f=17&t=563
Re: Ipi grondlegger voor de immuuntherapy
yes, er zit een hele reeks nieuwe aan te komen. (onze onc heeft gelijk als hij zegt dat geen 2 maanden hetzelfde zijn in melanoomwereld)
Hopelijk zit daar de heilige graal tussen. We'll take chronisch maar genezing is des te beter natuurlijk!
Inderdaad want je merkt al een verschil in response indien je al iets anders gehad hebt. Maar zo'n dure therapie 1stelijns krijgen, ik weet het niet en ik vrees er voor. Zeker als je kijkt naar al de besparingen in belgie en nederland...
We hopen op het beste...
Hopelijk zit daar de heilige graal tussen. We'll take chronisch maar genezing is des te beter natuurlijk!
Inderdaad want je merkt al een verschil in response indien je al iets anders gehad hebt. Maar zo'n dure therapie 1stelijns krijgen, ik weet het niet en ik vrees er voor. Zeker als je kijkt naar al de besparingen in belgie en nederland...
We hopen op het beste...
Re: Ipi grondlegger voor de immuuntherapy
He Tom,
Kun je eventueel het hele artikel of de summary copy-pasten? Heb ook geen toegang...
En ja de kosten wordt wel een issue, maar de BRAF/MEK remmers zijn ook niet goedkoop! Is Ipi duurder?
Kun je eventueel het hele artikel of de summary copy-pasten? Heb ook geen toegang...
En ja de kosten wordt wel een issue, maar de BRAF/MEK remmers zijn ook niet goedkoop! Is Ipi duurder?
Re: Ipi grondlegger voor de immuuntherapy
Zonder hier met bedragen te gaan schermen heb ik gezien wat Tafinlar/Mekinist kost.
Een kuur Yervoy komt qua kosten overeen met ca. 5 maanden inhibitor combitherapie.
Van de inhibitors weten we dat je die moet blijven slikken en met immunotherapie ben je normaliter met een kuur klaar.
Aangezien de effectiviteit van beide methoden op dit moment ver uitelkaar liggen is het een behoorlijk kromme vergelijking.
Mochten de immunotherapien van de toekomst echter een betere en langere respons geven dan zal dit kostenvoordeel zeker een rol gaan spelen. De medische noodzaak komt natuurlijk op de eerste plaats.
Daarnaast is het opwaarderen naar eerste lijns (voor een bepaalde categorie van patienten) in zoverre logisch vanuit het oogpunt van proportioneel belasten.
Je kunt beter iemand die aan het de start van het traject in goede conditie is blootstellen aan de gemiddeld zwaardere belasting van immunotherapie t.o.v. inhibitors dan er verderop achter komen dat de inhibitors niet meer werken, de conditie achteruit vliegt en dan maar besluiten een methode te proberen die maanden nodig heeft om enig zicht op resultaat te geven. Al die maanden maakt de patient ook nog eens een "vrije val".
Zoals ik het nu zie en begrijp vindt ik de route van de immunotherapie vanuit het algemene principe ook de meest elegante oplossing. In wezen heb je geconstateerd dat een systeem dat normaal voor het detecteren, aanvallen en opruimen zorgt niet functioneert. Dat probeer je te repareren zodat je lichaam zelfstandig en zonder verdere hulp van buitenaf de klus kan klaren. Het streven is om je op die manier een permanente opwaardering te geven.
Met de huidige inhibitors is het zo dat je tijdelijke hulp krijgt. Namelijk net zolang als dat ze worden toegediend. Dat brengt ook met zich mee dat wanneer na b.v. een miraculeuze krimp van de tumorlast op basis van de huidige beeldvormingstechnieken wordt besloten om te stoppen met de inhibitors er niets meer in je lichaam aanwezig is dat de boel in de gaten houdt.
Bij een immuunsysteem dat voor die taak is opgewaardeerd heb je dat vanuit het principe wel.
Zou zeggen schiet er eens op. Ben lerende en zou graag meer willen leren over dit onderwerp.
Een kuur Yervoy komt qua kosten overeen met ca. 5 maanden inhibitor combitherapie.
Van de inhibitors weten we dat je die moet blijven slikken en met immunotherapie ben je normaliter met een kuur klaar.
Aangezien de effectiviteit van beide methoden op dit moment ver uitelkaar liggen is het een behoorlijk kromme vergelijking.
Mochten de immunotherapien van de toekomst echter een betere en langere respons geven dan zal dit kostenvoordeel zeker een rol gaan spelen. De medische noodzaak komt natuurlijk op de eerste plaats.
Daarnaast is het opwaarderen naar eerste lijns (voor een bepaalde categorie van patienten) in zoverre logisch vanuit het oogpunt van proportioneel belasten.
Je kunt beter iemand die aan het de start van het traject in goede conditie is blootstellen aan de gemiddeld zwaardere belasting van immunotherapie t.o.v. inhibitors dan er verderop achter komen dat de inhibitors niet meer werken, de conditie achteruit vliegt en dan maar besluiten een methode te proberen die maanden nodig heeft om enig zicht op resultaat te geven. Al die maanden maakt de patient ook nog eens een "vrije val".
Zoals ik het nu zie en begrijp vindt ik de route van de immunotherapie vanuit het algemene principe ook de meest elegante oplossing. In wezen heb je geconstateerd dat een systeem dat normaal voor het detecteren, aanvallen en opruimen zorgt niet functioneert. Dat probeer je te repareren zodat je lichaam zelfstandig en zonder verdere hulp van buitenaf de klus kan klaren. Het streven is om je op die manier een permanente opwaardering te geven.
Met de huidige inhibitors is het zo dat je tijdelijke hulp krijgt. Namelijk net zolang als dat ze worden toegediend. Dat brengt ook met zich mee dat wanneer na b.v. een miraculeuze krimp van de tumorlast op basis van de huidige beeldvormingstechnieken wordt besloten om te stoppen met de inhibitors er niets meer in je lichaam aanwezig is dat de boel in de gaten houdt.
Bij een immuunsysteem dat voor die taak is opgewaardeerd heb je dat vanuit het principe wel.
Zou zeggen schiet er eens op. Ben lerende en zou graag meer willen leren over dit onderwerp.
Laatst gewijzigd door Paladium op ma 02 mar 2015, 08:24, 2 keer totaal gewijzigd.
Meer info rondom melanoom? Zie b.v. : http://www.melanoomforum.nl/viewtopic.php?f=17&t=563
Re: Ipi grondlegger voor de immuuntherapy
ZURICH, Switzerland — There has been a paradigm shift in the treatment of melanoma, and immunotherapy now has center stage. There was a steep learning curve with the development of the first of these agents, ipilimumab (Yervoy, Bristol-Myers Squibb), but it has paved the way for a wave of new products.
Ipilimumab was the first immune checkpoint inhibitor to be tested in patients, and the initial results showed responses were "quite remarkable," but the drug had unusual kinetics and unusual adverse events, commented Steven Bernstein, MD, from Bristol-Myers Squibb.
Speaking at a company-sponsored satellite symposium here at the Society for Melanoma Research meeting, he emphasized that it was investigator experience with the drug that guided the protocols in clinical trials. Later, investigators also developed a new way of assessing immune responses as a better way of capturing the results that were being seen than the RECIST criteria that are used with chemotherapy.
Recalling some of the lessons learned was Steven O'Day, MD, director of the Los Angeles Skin Cancer Institute, who was involved in the pivotal trial (N Engl J Med. 2010;363:711-723) that led to ipilimumab approval. This was the first time that a drug had been shown to improve overall survival in metastatic melanoma. That achievement was all the more remarkable considering that the response rate was only around 10%, he said.
Dr O'Day commented that the responses to ipilimumab were different from anything that had been seen before. Even though previously there had been some success in melanoma with nonspecific immune activation using interleukin-2, that drug had rapid kinetics, and also it required a complete response for long-term overall survival benefit (seen in about 5% to 10% of patients).
In contrast, with ipilumumab, the long-term survival was seen in patients who had durable clinical responses, whether that involved a complete or partial response, or it was stable disease. This again was something new, Dr O'Day said, noting that, with cytotoxics, stable disease is very short-lived, whereas with ipilimumab, some patients have stable disease for a long time. Altogether, these durable clinical responses (including stable disease) are seen in about 20% to 30% of patients. In about 10% of patients, the responses are seen late, and develop only three to six months after being on the drug, he added.
Long-term data now show a survival curve that plateaus at around three years and then remains flat — and some patients on ipilimumab are still alive after 10 years. It appears that treatment with ipilimumab has reset the immune system and reached a new balance, where tumor cells are still present but held in check.
This same survival plateau at around three years was also seen with interleukin-2, but that was with fewer patients (between 5% and 10%), Dr O'Day commented. With ipilimumab, this has now risen to around 10%, and with the newer immune checkpoint inhibitors that act on the programmed death (PD) pathway this is has risen again to about 30%.
The new PD inhibitors, which include nivolumab (Opdivo, Bristol-Myers Squibb) and pembrolizumab (Keytruda, Merck & Co), are "generally better drugs," commented Dr O'Day, with tumor control rates of around 50% compared with 30% with ipilimumab, and seemingly less toxicity, but "also we know now what to look out for," he said.
Ipilimumab has "greased the wheel" for the next generation, he said.
When ipilimumab was first being tested in patients, there was a steep learning curve about toxicity, with unusual immune reactions, including colon and liver perforation, and even some treatment-related deaths, he commented. This is now managed with the use of steroids, which are immunosuppressive, so there had been concern that they may interfere with ipilimumab's efficacy, but it turns out that the T cells that attack the host are very sensitive to steroids, while the T cells that attack the tumor are not, he commented.
There is now a guideline for using steroids to manage toxicity, and in severe cases, ipilimumab is stopped, he said. There is also a risk evaluation and mitigation strategy with recommendations for healthcare professionals to ensure that the benefits of ipilimumab outweigh the immune-associated adverse events. However, it appears that the toxicity is a necessary evil — it is part of the drug's effect on the immune system, as there is a correlation between toxicity and efficacy, Dr O'Day noted.
Ipilimumab was the first immune checkpoint inhibitor to be tested in patients, and the initial results showed responses were "quite remarkable," but the drug had unusual kinetics and unusual adverse events, commented Steven Bernstein, MD, from Bristol-Myers Squibb.
Speaking at a company-sponsored satellite symposium here at the Society for Melanoma Research meeting, he emphasized that it was investigator experience with the drug that guided the protocols in clinical trials. Later, investigators also developed a new way of assessing immune responses as a better way of capturing the results that were being seen than the RECIST criteria that are used with chemotherapy.
Recalling some of the lessons learned was Steven O'Day, MD, director of the Los Angeles Skin Cancer Institute, who was involved in the pivotal trial (N Engl J Med. 2010;363:711-723) that led to ipilimumab approval. This was the first time that a drug had been shown to improve overall survival in metastatic melanoma. That achievement was all the more remarkable considering that the response rate was only around 10%, he said.
Dr O'Day commented that the responses to ipilimumab were different from anything that had been seen before. Even though previously there had been some success in melanoma with nonspecific immune activation using interleukin-2, that drug had rapid kinetics, and also it required a complete response for long-term overall survival benefit (seen in about 5% to 10% of patients).
In contrast, with ipilumumab, the long-term survival was seen in patients who had durable clinical responses, whether that involved a complete or partial response, or it was stable disease. This again was something new, Dr O'Day said, noting that, with cytotoxics, stable disease is very short-lived, whereas with ipilimumab, some patients have stable disease for a long time. Altogether, these durable clinical responses (including stable disease) are seen in about 20% to 30% of patients. In about 10% of patients, the responses are seen late, and develop only three to six months after being on the drug, he added.
Long-term data now show a survival curve that plateaus at around three years and then remains flat — and some patients on ipilimumab are still alive after 10 years. It appears that treatment with ipilimumab has reset the immune system and reached a new balance, where tumor cells are still present but held in check.
This same survival plateau at around three years was also seen with interleukin-2, but that was with fewer patients (between 5% and 10%), Dr O'Day commented. With ipilimumab, this has now risen to around 10%, and with the newer immune checkpoint inhibitors that act on the programmed death (PD) pathway this is has risen again to about 30%.
The new PD inhibitors, which include nivolumab (Opdivo, Bristol-Myers Squibb) and pembrolizumab (Keytruda, Merck & Co), are "generally better drugs," commented Dr O'Day, with tumor control rates of around 50% compared with 30% with ipilimumab, and seemingly less toxicity, but "also we know now what to look out for," he said.
Ipilimumab has "greased the wheel" for the next generation, he said.
When ipilimumab was first being tested in patients, there was a steep learning curve about toxicity, with unusual immune reactions, including colon and liver perforation, and even some treatment-related deaths, he commented. This is now managed with the use of steroids, which are immunosuppressive, so there had been concern that they may interfere with ipilimumab's efficacy, but it turns out that the T cells that attack the host are very sensitive to steroids, while the T cells that attack the tumor are not, he commented.
There is now a guideline for using steroids to manage toxicity, and in severe cases, ipilimumab is stopped, he said. There is also a risk evaluation and mitigation strategy with recommendations for healthcare professionals to ensure that the benefits of ipilimumab outweigh the immune-associated adverse events. However, it appears that the toxicity is a necessary evil — it is part of the drug's effect on the immune system, as there is a correlation between toxicity and efficacy, Dr O'Day noted.
Re: Ipi grondlegger voor de immuuntherapy
Hoi Tom,
Heb de curve die je bedoelt gevonden. De bewuste staart (tail) in deze curve zie je na ongeveer 36 maanden inderdaad recht gaan schrijven, dat is dan het bewuste plateau. Deze info is gepresenteerd op een ESMO congres in September 2013. In dit onderzoek heeft men de gegevens van o.a. lopend onderzoek en literatuur onderzoek gecombineerd (pooled analysis).
Een Europese autoriteit op het gebied van melanoom duidt de uitkomsten als volgt :
Past President of ECCO, Professor Alexander Eggermont, Directeur Général of the Institut Gustave Roussy Comprehensive Cancer Center (France), who specialises in the treatment of melanoma, commented: “This pooled analysis clearly demonstrates that ipilimumab can lead to long-lasting tumor control in metastatic melanoma patients. With a response rate of only 10-15%, one can achieve more than 3-10 years survival in 17-25% of patients who have received only a few doses of ipilimumab. Thus, patients apparently can keep residual tumors under control for a long time when the immune system is properly ‘reset’, and the concept of ‘clinical cures’ becomes a reality. These survival results could even double or triple with anti-PD1/PDL1 monoclonal antibodies, and metastatic melanoma could become a curable disease for perhaps more than 50% of patients over the coming 5-10 years.”
Voor zover ik begrijp staat het begrip "clinical cure" in dit verband voor een situatie waarbij de tumorlast duurzaam door het immuunsysteem onder controle wordt gehouden.
Verder is het enthousiasme voor wat betreft de anti PD1/PDL1 middelen heel bemoedigend.
Heb de curve die je bedoelt gevonden. De bewuste staart (tail) in deze curve zie je na ongeveer 36 maanden inderdaad recht gaan schrijven, dat is dan het bewuste plateau. Deze info is gepresenteerd op een ESMO congres in September 2013. In dit onderzoek heeft men de gegevens van o.a. lopend onderzoek en literatuur onderzoek gecombineerd (pooled analysis).
Een Europese autoriteit op het gebied van melanoom duidt de uitkomsten als volgt :
Past President of ECCO, Professor Alexander Eggermont, Directeur Général of the Institut Gustave Roussy Comprehensive Cancer Center (France), who specialises in the treatment of melanoma, commented: “This pooled analysis clearly demonstrates that ipilimumab can lead to long-lasting tumor control in metastatic melanoma patients. With a response rate of only 10-15%, one can achieve more than 3-10 years survival in 17-25% of patients who have received only a few doses of ipilimumab. Thus, patients apparently can keep residual tumors under control for a long time when the immune system is properly ‘reset’, and the concept of ‘clinical cures’ becomes a reality. These survival results could even double or triple with anti-PD1/PDL1 monoclonal antibodies, and metastatic melanoma could become a curable disease for perhaps more than 50% of patients over the coming 5-10 years.”
Voor zover ik begrijp staat het begrip "clinical cure" in dit verband voor een situatie waarbij de tumorlast duurzaam door het immuunsysteem onder controle wordt gehouden.
Verder is het enthousiasme voor wat betreft de anti PD1/PDL1 middelen heel bemoedigend.
- Bijlagen
-
- Ipi statistiek.jpeg (32.9 KiB) 31564 keer bekeken
Meer info rondom melanoom? Zie b.v. : http://www.melanoomforum.nl/viewtopic.php?f=17&t=563
Re: Ipi grondlegger voor de immuuntherapy
Hoi Tom en Rick,
Naar aanleiding van de eerdere discussie hier in dit onderwerp over 1ste lijnsbehandeling wil ik toch nog even terugkomen op de recente denkrichting over het behandelplan voor melanoom in stadium IV (situatie eind 2013). Ga er even vanuit dat hier puur medische argumenten aan ten grondslag liggen en kosten buiten beschouwing worden gelaten.
In het bovenstaande artikel dat Tom hier heeft aangedragen spreekt men over een "paradigm shift" (paradigmaverschuiving). De huidige waarnemingen zijn niet meer goed te toetsen aan het algemeen geaccepteerde denkraam dus vindt er een verschuiving naar een ander denkraam plaats. Een goed voorbeeld uit het verleden is de manier waarop, op basis van waarnemingen, het denkraam dat de aarde het centrum van het universum was moest worden verlaten. De waarnemingen waren niet meer in overeenstemming te brengen met dat denkraam.
Onderstaande afbeeldingen laten een afloopschema zien waarin in een “als/dan” dialoog (een algoritme) de toepasbaarheid en volgorde van de verschillende ter beschikking staande therapievormen wordt bepaald.
Zoals je ziet is chirurgie de eerste methode die bekeken wordt. Wanneer dat geen optie is ga je door naar systeemtherapie. Daar gaat het advies bij een goede gezondheid (Good PS) direct naar immunotherapie met IL-2 (Interleukine-2) en Ipilimumab als respectievelijk 1ste en 2de voorkeur. De huidige en aankomende anti PD1/PDL1 middelen zullen deze logica volgend dan ook hoog op de voorkeurslijst komen.
PD = Progressive Disease. Ziekte schrijdt voort.
SRS = Stereotactische bestraling ter reducering van breinmetastasen.
GKS = Gamma Knife chirurgie ter reducering van breinmetastasen.
PS = Performance Status. De fysieke staat van de patiënt.
CNS = Central Nervous System. Centraal zenuwstelsel (brein en ruggenmerg).
BRAF = “+” wel gemuteerd, “-“ niet gemuteerd.
KIT = “+” wel gemuteerd. Naast het BRAF eiwit blijkbaar nog een aangrijpingspunt aan de tumorkant.
Naar aanleiding van de eerdere discussie hier in dit onderwerp over 1ste lijnsbehandeling wil ik toch nog even terugkomen op de recente denkrichting over het behandelplan voor melanoom in stadium IV (situatie eind 2013). Ga er even vanuit dat hier puur medische argumenten aan ten grondslag liggen en kosten buiten beschouwing worden gelaten.
In het bovenstaande artikel dat Tom hier heeft aangedragen spreekt men over een "paradigm shift" (paradigmaverschuiving). De huidige waarnemingen zijn niet meer goed te toetsen aan het algemeen geaccepteerde denkraam dus vindt er een verschuiving naar een ander denkraam plaats. Een goed voorbeeld uit het verleden is de manier waarop, op basis van waarnemingen, het denkraam dat de aarde het centrum van het universum was moest worden verlaten. De waarnemingen waren niet meer in overeenstemming te brengen met dat denkraam.
Onderstaande afbeeldingen laten een afloopschema zien waarin in een “als/dan” dialoog (een algoritme) de toepasbaarheid en volgorde van de verschillende ter beschikking staande therapievormen wordt bepaald.
Zoals je ziet is chirurgie de eerste methode die bekeken wordt. Wanneer dat geen optie is ga je door naar systeemtherapie. Daar gaat het advies bij een goede gezondheid (Good PS) direct naar immunotherapie met IL-2 (Interleukine-2) en Ipilimumab als respectievelijk 1ste en 2de voorkeur. De huidige en aankomende anti PD1/PDL1 middelen zullen deze logica volgend dan ook hoog op de voorkeurslijst komen.
PD = Progressive Disease. Ziekte schrijdt voort.
SRS = Stereotactische bestraling ter reducering van breinmetastasen.
GKS = Gamma Knife chirurgie ter reducering van breinmetastasen.
PS = Performance Status. De fysieke staat van de patiënt.
CNS = Central Nervous System. Centraal zenuwstelsel (brein en ruggenmerg).
BRAF = “+” wel gemuteerd, “-“ niet gemuteerd.
KIT = “+” wel gemuteerd. Naast het BRAF eiwit blijkbaar nog een aangrijpingspunt aan de tumorkant.
- Bijlagen
-
- afloopschema.jpg (53.35 KiB) 31553 keer bekeken
-
- Behandel Algoritme.jpg (55.66 KiB) 31553 keer bekeken
Meer info rondom melanoom? Zie b.v. : http://www.melanoomforum.nl/viewtopic.php?f=17&t=563