Nivolumab omdat men in Heerlen aan dat programma deelneemt. Verdere motieven zijn mij niet bekend.
Las laatst ergens een opmerking van een bekende Amerikaanse oncoloog dat hij eerder geneigd was om Pembro voor te schrijven enkel en alleen vanwege de lagere toedieningsfrequentie, lees minder bezwarend voor de patiënt.
Of die proefprogramma's b.v. ergens centraal verdeeld worden is mij niet bekend. Lijkt me dat bestaande relaties en netwerken hier ook een rol spelen.
Die toedieningsinterval is zo vastgesteld op basis van de resultaten van vroeg onderzoek neem ik aan. Denk niet dat men alle mogelijke scenarios gaat testen. Van uit een goed idee (en misschien de ervaring met Ipi die uit hetzelfde huis komt) heeft men waarschijnlijk uit een beperkt aantal opties voor twee weken gekozen en in de praktijk gezien dat het werkt, dat het redelijk optimaal is.
Wat die verschillende toedieningsintervallen betreft nog een opmerking. Het zijn dan wel beiden anti PD-1 middelen maar de chemische samenstelling van de moleculen is niet identiek. Er zullen ook verschillen zijn in de farmaco-kinetische eigenschappen (google dat maar even
).Net zoals het PD-1 eiwit waar deze middelen op aangrijpen moet je deze moleculen zien als complexe driedimensionale ruimtelijke structuren. Een deel van dat molecuul gaat daadwerkelijk een interactie met het PD-1 eiwit aan, de andere delen van het molecuul dienen er b.v. voor om het geheel intact door het lichaam te transporteren, te laten opnemen en op de plaats van bestemming te krijgen.
Zo zie je b.v. bij de BRAF remmers Dabrafenib en Vemurafenib verschillen in bijwerkingen en de dosis per inname (resp. 150mg en 960mg). Ze hebben wel dezelfde werking maar wijken af in chemische samenstelling.
Sterkte en geluk,
Ben