Ik ben benieuwd naar de ervaringen van mede patiënten met de psychologische verwerking van het feit dat ze onverwacht geconfronteerd zijn met een uitgezaaide kwaadaardige tumor (melanoom, stadium III).
Enkele jaren geleden ben ik bij een huisarts geweest voor een moedervlek. Toentertijd was er niets bijzonders behalve dat ik het in de gaten moest houden: pijn en veranderingen. Nadien is de moedervlek onopgemerkt gegroeid. Een half jaar geleden begint de moedervlek te kribbelen. Een dermatoloog heeft de moedervlek weggehaald en mij uitgelegd wat er zal plaatsvinden als het een melanoom betreft. De moedervlek is voor zover ik mij kan herinneren altijd aanwezig en hoort bij mij. De uitslag van het onderzoek naar de moedervlak maakte duidelijk dat het een melanoom betreft en dat re-excisie en schildwachtklierprocedure nodig is. Het schildwachtonderzoek gaf een ander resultaat dan verwacht: uitzaaiing naar een lymfeklier en dat is behoorlijk schrikken. Omdat de moedervlek op mijn borst zit volgt een week later een okselkliertoilet, gelukkig blijken al deze klieren geen uitzaaiingen te bevatten. Het lichamelijk herstel verloopt goed en ook de eerste beperkingen door het okselkliertoilet gaan gelukkig over.
Psychisch heeft het meer impact dan ik had kunnen vermoeden. Ben zeer benieuwd naar patiënten met vergelijkbare ervaringen.
Ervaringen delen psychische klachten
-
Henk
Re: Ervaringen delen psychische klachten
Hallo Fiske,
Ik begrijp dat het afgelopen halfjaar voor jou veel spannigen, onzekerheid, kortom narigheid heeft heeft opgeleverd. Bovendien heeft het je meer geraakt dan je veronderstelde,
Ik kan je alleen zeggen dat dit heel herkenbare ervaringen zijn, waar je van tevoren ook geen voorstelling van kunt maken. Vergelijk het met schaatsen: pas voor het eerst op het ijs staand merk je hoe onzeker en angstig het is om "je koers uit te zetten zonder te vallen".
Nadat bij mij een (andere vorm van) melanoom was geconstateerd heeft het mijn doen en denken ook maandenlang bepaald, vooral de periodieke controles waren altijd weer spannend. Wat mij vooral op de been heeft gehouden zijn veel praten, afleiding, nuchterheid en (hoe gek het ook klinkt) humor, want het leven gaat door, zelfs als je ziek bent.
Omdat het bij mij al lang geleden is kan ik er steeds beter mee omgaan, maar jouw gevoelens blijven heel herkenbaar.
Ik wens je veel sterkte bij het zoeken naar de voor jou beste verwerking.
Henk
Ik begrijp dat het afgelopen halfjaar voor jou veel spannigen, onzekerheid, kortom narigheid heeft heeft opgeleverd. Bovendien heeft het je meer geraakt dan je veronderstelde,
Ik kan je alleen zeggen dat dit heel herkenbare ervaringen zijn, waar je van tevoren ook geen voorstelling van kunt maken. Vergelijk het met schaatsen: pas voor het eerst op het ijs staand merk je hoe onzeker en angstig het is om "je koers uit te zetten zonder te vallen".
Nadat bij mij een (andere vorm van) melanoom was geconstateerd heeft het mijn doen en denken ook maandenlang bepaald, vooral de periodieke controles waren altijd weer spannend. Wat mij vooral op de been heeft gehouden zijn veel praten, afleiding, nuchterheid en (hoe gek het ook klinkt) humor, want het leven gaat door, zelfs als je ziek bent.
Omdat het bij mij al lang geleden is kan ik er steeds beter mee omgaan, maar jouw gevoelens blijven heel herkenbaar.
Ik wens je veel sterkte bij het zoeken naar de voor jou beste verwerking.
Henk
Re: Ervaringen delen psychische klachten
Hallo Fiske,
Ook ik herken veel in je ervaringen en volgens mij hebben vele kanker-patienten last van psychische klachten als angst, boosheid en verdriet. Ook als het lichamelijk beter gaat, kun je toch nog veel last van angst en onzekerheid hebben en een gebrek aan vertrouwen in je gezondheid en je lichaam. Natuurlijk heeft de één er meer last van dan de ander. Bij een deel van de mensen worden deze klachten vanzelf minder in de loop der tijd. Maar bij een deel van de mensen krijgen de psychische klachten veel invloed op het dagelijks functioneren in bijvoorbeeld werk of relaties. Gelukkig kun je hier steun bij krijgen!
Misschien vind je steun hier op het forum met lotgenoten of via de Stichting Melanoom. Als je behoefte hebt aan meer hulp voor je psychische klachten bij kanker, dan zijn er verschillende instanties waar je mee in contact kan komen. Je kunt natuurlijk contact opnemen met je huisarts, of vragen aan je specialist, maar je kunt ook naar een inloophuis of naar een psycholoog. Er zijn zelfs verschillende centra (IPSO) die zich specifiek richten op psycho-sociale hulp bij kanker. Dit is voor zowel (ex-)patienten als familie-leden die geconfronteerd zijn met kanker. Op de website van de Stichting Melanoom kun je hier een overzicht van vinden.
http://www.melanoom.nfk.nl/verwijsgids/ ... ciale-hulp
Ik denk dat er vele manieren zijn om alles te verwerken. Ik hoop dat je hier wat aan hebt en dat je voor jezelf een goede manier kan vinden om om te gaan met je gevoelens.
Ik wens je heel veel sterkte.
Jenneke
Ook ik herken veel in je ervaringen en volgens mij hebben vele kanker-patienten last van psychische klachten als angst, boosheid en verdriet. Ook als het lichamelijk beter gaat, kun je toch nog veel last van angst en onzekerheid hebben en een gebrek aan vertrouwen in je gezondheid en je lichaam. Natuurlijk heeft de één er meer last van dan de ander. Bij een deel van de mensen worden deze klachten vanzelf minder in de loop der tijd. Maar bij een deel van de mensen krijgen de psychische klachten veel invloed op het dagelijks functioneren in bijvoorbeeld werk of relaties. Gelukkig kun je hier steun bij krijgen!
Misschien vind je steun hier op het forum met lotgenoten of via de Stichting Melanoom. Als je behoefte hebt aan meer hulp voor je psychische klachten bij kanker, dan zijn er verschillende instanties waar je mee in contact kan komen. Je kunt natuurlijk contact opnemen met je huisarts, of vragen aan je specialist, maar je kunt ook naar een inloophuis of naar een psycholoog. Er zijn zelfs verschillende centra (IPSO) die zich specifiek richten op psycho-sociale hulp bij kanker. Dit is voor zowel (ex-)patienten als familie-leden die geconfronteerd zijn met kanker. Op de website van de Stichting Melanoom kun je hier een overzicht van vinden.
http://www.melanoom.nfk.nl/verwijsgids/ ... ciale-hulp
Ik denk dat er vele manieren zijn om alles te verwerken. Ik hoop dat je hier wat aan hebt en dat je voor jezelf een goede manier kan vinden om om te gaan met je gevoelens.
Ik wens je heel veel sterkte.
Jenneke
Re: Ervaringen delen psychische klachten
Dag Fiske,
de tijd doet veel. Naarmate bij mij de tijd verstreek zonder dat er iets gebeurde, kon ik weer tot rust komen en het deels achter me laten.
Verder heb ik veel baat gehad met het programma Herstel en Balans wat ik in Klimmendaal in Arnhem heb gevolgd; naast een programma gericht op het opbouwen van fysieke conditie was er ook een psychosociaal deel waarin je met lotgenoten gestructureerd sprak over gevoelens en ervaringen. Destijds werd het vergoed door de zorgverzekeraar.
Verder heb ik baat gevonden bij yoga-oefeningen en meditatie; hiermee wordt de spanning in het lichaam minder en is mijn perspectief op het leven veranderd.
Ik wens je veel sterkte!
Hartelijke groet
Ria
de tijd doet veel. Naarmate bij mij de tijd verstreek zonder dat er iets gebeurde, kon ik weer tot rust komen en het deels achter me laten.
Verder heb ik veel baat gehad met het programma Herstel en Balans wat ik in Klimmendaal in Arnhem heb gevolgd; naast een programma gericht op het opbouwen van fysieke conditie was er ook een psychosociaal deel waarin je met lotgenoten gestructureerd sprak over gevoelens en ervaringen. Destijds werd het vergoed door de zorgverzekeraar.
Verder heb ik baat gevonden bij yoga-oefeningen en meditatie; hiermee wordt de spanning in het lichaam minder en is mijn perspectief op het leven veranderd.
Ik wens je veel sterkte!
Hartelijke groet
Ria
Re: Ervaringen delen psychische klachten
Hallo allemaal,
Ik kreeg in juli 2010 te maken met een nieuwe moedervlek op mijn bovenarm welke een melanoom bleek te zijn. De brezlowdikte was 0.9 mm. Na operatie op de arm, verwijderen van de poortwachtersklier en na nog 11 lympheknopen, bleek ik "technisch schoon". Na het medische circuit realiseer je je pas wat er gebeurd en hoeveel dreiging en bedreiging dat melanoom eigenlijk in je leven brengt. De mensen om je heen, zijn helemaal blij en opgelucht met zo'n uitkomst. Gelukkig stelden ze, dan kunnen we weer doorgaan met leven.......iederéén blij, behalve ik !
Ik voelde me uit het veld geslagen, voelde me in de steek gelaten door mijn lijf, verloor vertrouwen en kon me lastig concentreren.
Uiteindelijk besloot ik na een advies van mijn huisarts, contact te zoeken met het Behouden Huys een psychologisch centrum voor kankerpatienten. Daar heb ik een serie gesprekken gehad om mijn evenwicht opnieuw te vinden. Natuurlijk is het niet raar dat je uit evenwicht bent, want er gebeurd van alles immers !! Ik heb er geleerd de angst die je hebt, onder ogen te zien en aan te gaan. Jezelf de vraag te stellen waarom je angst kent en hoe dat komt. Ik weet zeker dat je heel veel antwoorden in jezelf kunt vinden.
Uiteindelijk, nu bijna anderhalf jaar later, ben ik zoveel meer over mezelf en anderen aan de weet gekomen.
Naast de individuele gesprekken, heb ik ook nog deelgenomen in een zogenaamde lotgenotengroep, die per week een thema besprak. De groep was 8 mensen groot en het heeft me zo geholpen te ervaren dat bijna alle kankerpatienten een soort van gemene deler kennen. Je bent niet de enige met angst voor de dood, je bent niet de enige die het moeilijk vindt om je naasten te zien worstelen met verdriet etc. Ik heb ervaren dat het leren omgaan met de gevoelens heel menselijk is. Dat je bang mag zijn, verdrietig mag zijn, jezelf niet de schuld oeft te geven, maar vooral ook : genieten van de dag ! Niet zover vooruit kijken, maar dichter bij jezelf en je eigen gevoel blijven.
Ik maak me geen zorgen meer over datgene wat er vandaag (nog) niet is. Ik wil genieten van dat wat ik heb.
Tja, zo kun je zien dat wanneer je in positiviteit omgaat met kanker, dat het je uiteindelijk ook iets kan brengen. Dat laatste snapt mijn omgeving niet hoor en mogelijk kijken de lezers hier er ook wat vreemd tegenaan, maar toch voel ik het zo. Ik ben dichter bij het leven gaan staan en dat is fijn.
Ik kan alleen maar adviseren vooral niet alleen te blijven tobben met moeilijke gevoelens en angsten. Praat er over. Voor de één is dat in een groep, de ander deelt het met een naaste, maakt niet uit. De wereld draait door en vergeet snel dat jij nog niet zover bent, daarom moet je voor jezelf zorgen.......
Groet,
Riekam
Ik kreeg in juli 2010 te maken met een nieuwe moedervlek op mijn bovenarm welke een melanoom bleek te zijn. De brezlowdikte was 0.9 mm. Na operatie op de arm, verwijderen van de poortwachtersklier en na nog 11 lympheknopen, bleek ik "technisch schoon". Na het medische circuit realiseer je je pas wat er gebeurd en hoeveel dreiging en bedreiging dat melanoom eigenlijk in je leven brengt. De mensen om je heen, zijn helemaal blij en opgelucht met zo'n uitkomst. Gelukkig stelden ze, dan kunnen we weer doorgaan met leven.......iederéén blij, behalve ik !
Ik voelde me uit het veld geslagen, voelde me in de steek gelaten door mijn lijf, verloor vertrouwen en kon me lastig concentreren.
Uiteindelijk besloot ik na een advies van mijn huisarts, contact te zoeken met het Behouden Huys een psychologisch centrum voor kankerpatienten. Daar heb ik een serie gesprekken gehad om mijn evenwicht opnieuw te vinden. Natuurlijk is het niet raar dat je uit evenwicht bent, want er gebeurd van alles immers !! Ik heb er geleerd de angst die je hebt, onder ogen te zien en aan te gaan. Jezelf de vraag te stellen waarom je angst kent en hoe dat komt. Ik weet zeker dat je heel veel antwoorden in jezelf kunt vinden.
Uiteindelijk, nu bijna anderhalf jaar later, ben ik zoveel meer over mezelf en anderen aan de weet gekomen.
Naast de individuele gesprekken, heb ik ook nog deelgenomen in een zogenaamde lotgenotengroep, die per week een thema besprak. De groep was 8 mensen groot en het heeft me zo geholpen te ervaren dat bijna alle kankerpatienten een soort van gemene deler kennen. Je bent niet de enige met angst voor de dood, je bent niet de enige die het moeilijk vindt om je naasten te zien worstelen met verdriet etc. Ik heb ervaren dat het leren omgaan met de gevoelens heel menselijk is. Dat je bang mag zijn, verdrietig mag zijn, jezelf niet de schuld oeft te geven, maar vooral ook : genieten van de dag ! Niet zover vooruit kijken, maar dichter bij jezelf en je eigen gevoel blijven.
Ik maak me geen zorgen meer over datgene wat er vandaag (nog) niet is. Ik wil genieten van dat wat ik heb.
Tja, zo kun je zien dat wanneer je in positiviteit omgaat met kanker, dat het je uiteindelijk ook iets kan brengen. Dat laatste snapt mijn omgeving niet hoor en mogelijk kijken de lezers hier er ook wat vreemd tegenaan, maar toch voel ik het zo. Ik ben dichter bij het leven gaan staan en dat is fijn.
Ik kan alleen maar adviseren vooral niet alleen te blijven tobben met moeilijke gevoelens en angsten. Praat er over. Voor de één is dat in een groep, de ander deelt het met een naaste, maakt niet uit. De wereld draait door en vergeet snel dat jij nog niet zover bent, daarom moet je voor jezelf zorgen.......
Groet,
Riekam
Re: Ervaringen delen psychische klachten
Hallo Riekam,
Ik heb jouw verhaal gelezen en ik ben het helemaal met je eens dat het belangrijk is om niet te blijven "hangen", maar om zelf actie te ondernemen en bijvoorbeeld te praten. Nadenken over hetgeen met jezelf (of naaste) gebeurt en dat een plekje geven is volgens mij heel goed. Zoals jij zegt; het brengt je iets. Wat dat iets is kan ik nog niet niet omschrijven en nog liever had ik dat iets niet ontvangen. En genieten is inderdaad een sleutelwoord.
In ieder geval, ik wilde je even laten weten dat ik je verhaal gelezen heb. Groetjes en sterkte/succes!
Ik heb jouw verhaal gelezen en ik ben het helemaal met je eens dat het belangrijk is om niet te blijven "hangen", maar om zelf actie te ondernemen en bijvoorbeeld te praten. Nadenken over hetgeen met jezelf (of naaste) gebeurt en dat een plekje geven is volgens mij heel goed. Zoals jij zegt; het brengt je iets. Wat dat iets is kan ik nog niet niet omschrijven en nog liever had ik dat iets niet ontvangen. En genieten is inderdaad een sleutelwoord.
In ieder geval, ik wilde je even laten weten dat ik je verhaal gelezen heb. Groetjes en sterkte/succes!
Re: Ervaringen delen psychische klachten
Hallo allemaal,
Dank voor jullie reacties. Voor mij maakt het mijn zoektocht weer iets makkelijker. Ik ben mij meer gaan realiseren dat de psychische onbalans vooral ontstaat door het onverwachte en de toch zo ingrijpende ervaring. Ik was zo gezond als een vis, ben dat nu weer. Behalve - en dat behalve maakt heel veel uit - dat ik een dodelijke ziekte heb gehad of heb. De onzekerheid blijft wel knagen.
Fiske.
Dank voor jullie reacties. Voor mij maakt het mijn zoektocht weer iets makkelijker. Ik ben mij meer gaan realiseren dat de psychische onbalans vooral ontstaat door het onverwachte en de toch zo ingrijpende ervaring. Ik was zo gezond als een vis, ben dat nu weer. Behalve - en dat behalve maakt heel veel uit - dat ik een dodelijke ziekte heb gehad of heb. De onzekerheid blijft wel knagen.
Fiske.
Re: Ervaringen delen psychische klachten
Dit wordt voor mij waarschijnlijk de 4e keer. psychische klachten nou en of, mijn vader is hier heel langzaam aan overleden, je weet dus heel goed wat er kan gebeuren, merk dat psychiaters hier moeilijk
mee om kunnen gaan. weet zelf amper hoe ik hiermee kan leven, ben pas 39 en al 10jaar om de drie maanden op controle...tis moeilijk heel moeilijk
mee om kunnen gaan. weet zelf amper hoe ik hiermee kan leven, ben pas 39 en al 10jaar om de drie maanden op controle...tis moeilijk heel moeilijk
Re: Ervaringen delen psychische klachten
Ik denk dat er geen psychiater hier mee om kan gaan die er nog nooit mee te maken heeft gehad.
Ik kan ook geen muur in elkaar zetten als ik het niet geleerd heb.
En alleen via een boekje wil dit echt niet lukken. gaat alles als je ikea kastje neemt, hihihi
nee grapje, maar ik weet zeker dat een niet ervaren psycholoog hier niet mee om kan gaan. pas als ze het zelf hebben mee gemaakt in nabije omgeveing of zelf.
Daarom is deze lotgenoten site belangrijk!....
Ik kan ook geen muur in elkaar zetten als ik het niet geleerd heb.
En alleen via een boekje wil dit echt niet lukken. gaat alles als je ikea kastje neemt, hihihi
nee grapje, maar ik weet zeker dat een niet ervaren psycholoog hier niet mee om kan gaan. pas als ze het zelf hebben mee gemaakt in nabije omgeveing of zelf.
Daarom is deze lotgenoten site belangrijk!....
-
Marja
Re: Ervaringen delen psychische klachten
Hallo allemaal,
Ik zal proberen mijn lange verhaal kort samen te vatten.
Ik kreeg een jaar nadat ik geopereerd was aan een melanoom met uitzaaing ( in 2011,en waarbij ik geen nabehandeling kreeg) , te horen dat ik toch meer uitzaaingen had. Ik kreeg dit te horen vlak nadat ik drie weken in het ziekenhuis had gelegen en er een nier was weggehaald vanwege een andere soort kanker (in2012).Ik stond voor een enorme taak om mij hier doorheen te slaan. Dus had ik mij zelf voorgenomen om zoveel mogelijk mijn leven door te leven en dat er zo weinig mogelijk mensen er last van mochten hebben. Gelijkertijd was ik vreselijk veel bezig met de dood. Ik was aan het overleven en ben hier totaal in vast gelopen. Het leven werd steeds moeilijker. Had wel bij regelmaat contact met de huisarts en kreeg medicatie tegen de spanning. Toch was dit niet voldoende. Ben een maand (minus de weekenden) op een PAAZ afdeling geweest. Hier hebben ze me heel goed geholpen. Heb daar veel gepraat, gehuild, begrip gekregen. En ja, ook medicatie gekregen waarvan ik inmiddels een gedeelte heb afgebouwd en een gedeelte blijf slikken. Heb aan rouwverwerking gedaan over mijn eigen leven, en kwam er toen achter dat mijn eerste opstelling een ontkenningsfase was. Want je leven doorleven als het was gaat dus niet. En vechten tegen al je nare gevoelens en gedachtes, is niet de juiste manier. Laat ze er maar zijn.
Nu ik terugkijk op die periode moet ik zeggen dat het allemaal heel moeilijk was maar wel nodig. Ik heb het nu geintegreerd in mijn leven. En hoe de omstandigheden ook zijn, ik kan er nu wel weer mee verder.
Ik moet er ook nog bij vertellen dat ik bij regelmaat ook gesprekken had met een psycholoog. Inmiddels is dat ook niet meer nodig.
Ik wens iedereen heel veel sterkte. Marja
Ik zal proberen mijn lange verhaal kort samen te vatten.
Ik kreeg een jaar nadat ik geopereerd was aan een melanoom met uitzaaing ( in 2011,en waarbij ik geen nabehandeling kreeg) , te horen dat ik toch meer uitzaaingen had. Ik kreeg dit te horen vlak nadat ik drie weken in het ziekenhuis had gelegen en er een nier was weggehaald vanwege een andere soort kanker (in2012).Ik stond voor een enorme taak om mij hier doorheen te slaan. Dus had ik mij zelf voorgenomen om zoveel mogelijk mijn leven door te leven en dat er zo weinig mogelijk mensen er last van mochten hebben. Gelijkertijd was ik vreselijk veel bezig met de dood. Ik was aan het overleven en ben hier totaal in vast gelopen. Het leven werd steeds moeilijker. Had wel bij regelmaat contact met de huisarts en kreeg medicatie tegen de spanning. Toch was dit niet voldoende. Ben een maand (minus de weekenden) op een PAAZ afdeling geweest. Hier hebben ze me heel goed geholpen. Heb daar veel gepraat, gehuild, begrip gekregen. En ja, ook medicatie gekregen waarvan ik inmiddels een gedeelte heb afgebouwd en een gedeelte blijf slikken. Heb aan rouwverwerking gedaan over mijn eigen leven, en kwam er toen achter dat mijn eerste opstelling een ontkenningsfase was. Want je leven doorleven als het was gaat dus niet. En vechten tegen al je nare gevoelens en gedachtes, is niet de juiste manier. Laat ze er maar zijn.
Nu ik terugkijk op die periode moet ik zeggen dat het allemaal heel moeilijk was maar wel nodig. Ik heb het nu geintegreerd in mijn leven. En hoe de omstandigheden ook zijn, ik kan er nu wel weer mee verder.
Ik moet er ook nog bij vertellen dat ik bij regelmaat ook gesprekken had met een psycholoog. Inmiddels is dat ook niet meer nodig.
Ik wens iedereen heel veel sterkte. Marja