door Dinant » wo 14 mei 2014, 09:00
Hallo Angeliek,
Die spanning van afwachten ken ik maar al te goed. Afgelopen jaren zijn er bij mij inmiddels tegen de 20 (!) moedervlekken weggehaald. Telkens met een gunstige uitslag.
Mijn eerste melanoom was een Clark II, met een Breslowdikte van (als ik mij goed herinner..) 0,75mm. Dit was een moedervlek van ongeveer 9mm doorsnede. De huidarts heeft bij die eerste excisie redelijk ruim gesneden(was een stagiaire overigens..); dat werden 8 hechtingen en een litteken van ruim 7 cm. Helaas bleek later dus dat re-excisie nodig was, want de randen waren niet schoon. Er is toen 3,5 cm(!) om het bestaande litteken weggehaald. Er was vóór de operatie afgesproken dat ze een stuk huid uit mijn bovenbil zouden halen om dat stuk te kunnen 'invullen'. Tijdens de operatie hebben ze besloten om tóch primair te sluiten. Dit neem ik ze nog steeds kwalijk. Ik had ook niet echt door wat de impact verder had kunnen zijn, want daar had de arts het niet over. Hij was vooral druk bezig met mij bang te maken voor zonlicht. Toen ik van twee verschillende artsen ook nog eens bij elke controle twee totaal verschillende dingen kreeg te horen, vond ik het na anderhalf jaar geëmmer van de huidarts ook wel welletjes en heb ik geen nieuwe afspraak gemaakt. Ergens verwachtte ik nog wel een reactie van hem, maar die kwam dus nooit.
Enkele jaren later zat ik voor een ander probleempje weer bij een huidarts. Toen deze mijn status eens wat verder bekeek vroeg hij of ik nog steeds onder controle was en bij wie. Ik vertelde mijn verhaal en kreeg een zeer verontruste reactie van hem. Daarna heeft hij mij uitgelegd hoeveel geluk ik had dat ik er nog zat. Ik beschouwde dit wederom als bangmakerij, maar heb daarna, op zijn advies, toch maar eens wat meer informatie op internet gezocht. Toen kwam ik dus al die dramaverhalen tegen. Ik herkende mij hierin totaal niet. En nog steeds niet.
Het resultaat van de eerste operatie is een enorm litteken op mijn rug waar ik jarenlang last van heb gehad. Niet alleen lichamelijk (nog af en toe) maar vooral psychisch. Het zag er namelijk ook niet uit. En nog steeds niet ... De huid is inmiddels opgerekt waardoor het niet meer zo trekt als toen, maar het is een litteken van 2,5 cm breed en ruim 20 cm lang geworden ...
De melanome cel die ze de laatste keer hebben gevonden zat op mijn rechter bovenbeen en was een stuk kleiner dan de eerste. De excisie was verder geheel schoon. Tóch wilden ze een zogenaamde 'protocolaire re-excisie' doen. Ik heb gevraagd waarom dat moest terwijl de snijranden helemaal schoon waren. "Tsja, dat is het protocol", was het antwoord. Ik heb geweigerd en hem uitgelegd waarom. Hij snapte mijn punt ... Ik ga nu wel minimaal 5 maal per jaar ter controle de komende 5 jaar.
Ik heb ondertussen ook een idee waarom ik er nog steeds zoveel moedervlekken bij krijg, en dat zal ik bij de volgende afspraak ook proberen aan te geven.